அருட்பெருஞ்ஜோதி அருட்பெருஞ்ஜோதி
தனிப்பெருங்கருணை அருட்பெருஞ்ஜோதி
எல்லா உயிர்களும் இன்புற்று
வாழ்க
கருணீகம்
(தி.ம.இராமலிங்க பிள்ளை)
கடலூர்
சருமத்தி னுயிர்களை சகத்தில் எடுக்கும்
சமத்துவத் தொழிலைச் செய்ய இயமனுக்காக
கருமக் கணக்கினை காலச் சழக்கினை
கணக்கெழுதும் ஸ்ரீசித்ர குப்தரும் வியக்க
கருணை ஒன்றே கணக்கெனக் கருதும்பெருங்
கணக்கர் ஸ்ரீஇராமலிங் கரும் பிறந்து
தருமன் இயமனை தயவால் வென்றகுலம்
தரணிக்குப் புகழ் தந்த கருணீகம்வாழியவே.
அன்பு கருணீகர் வாழ் மக்கள் அனைவருக்கும் வந்தனம்.
எல்லாம் வல்ல அருட்பெருஞ்ஜோதி ஆண்டவரின் பேரருளால் கருணீகர் குறித்து சில கருத்துகளை
சில நூல்களை ஆதாரமாகக் கொண்டும் எமது சிந்தனைகளை கொண்டும் எடுத்தெழுதியுள்ளேன்.
அன்புருவம் அருளுருவம் இன்புருவம் இவை மூன்றும் ஒருங்கே பெற்ற வரலாற்று தெய்வம், மற்றும் இயமனை வென்றவராகத் திகழ்கின்றார் நமது வள்ளற் பெருமான். அந்த இயமனுக்கு தன் கடமையைச் செய்து, அவரது தருமம் சிறக்க கணக்கெழுதுபவர், புராண தெய்வம் நமது ஸ்ரீசித்திர குப்தர் ஆவார். இவ்விருவரையும் கடவுளாக இவ்வுலகம் வணங்குகின்றது. இவ்விருவரும் இயமனுக்கு சம்பந்தமுடையவர்கள் ஆவர். ஒருவர் இயமனை எதிர்த்தவர். ஒருவர் இயமனுக்கு தொழில்படுபவர். இருவரும் குலத்தால் கருணீகர் என்பது வியக்கத்தக்கதாக உள்ளது.
கருணீகர் என்பதின் பதப்பொருளை நாம் இவ்வாறே கொள்ள வேண்டும்.
கருணை + ஈகம் + கர் = கருணீகம் என்பதே கருணீகர் ஆயிற்று. கருணை என்றால் அன்பு, தயவு எனலாம். ஈகம் என்றால் ’உடையது’ எனப் பொருள். தெய்வீகம் – தெய்வத் தன்மை உடையது. பூர்வீகம் – பழையத் தன்மை உடையது. விவேகம் – அறிவுத் தன்மை உடையது. இது போன்று கருணை தன்மை உடையது ’கருணீகம்’ ஆகும். இவ்வுலகில் கருணை தன்மையினை கொண்டவர்கள் யாவரும் கருணீகர் ஆவர். கருணீகர் என்ற சாதி, பிறப்பால் வருவது அன்று, தான் பின்பற்றும் ’கருணீகம்’ என்னும் ஒழுக்கத்தால் வருவது. கருணீகத்தை போதித்தவர் வள்ளலார். சுத்த சன்மார்க்கத்தின் வேறு பெயர் கருணீகம் என்றும் சொல்லலாம். வள்ளற் பெருமான் மட்டுமே இவ்வுலகில் ஒழுக்கத்தால் கருணீகராக விளங்குகின்றார். நாமெல்லாம் சாதியால் கருணீகராக உள்ளோம்.
இன்று தமிழ் நாட்டில், ஆரியம், திராவிடம், தமிழர் என்றும், திராவிட மாடல் என்றும் மக்களிடையே விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டு வருகின்றது. அவ்வகையில் நமது கருணீக மக்கள், ஆரியம், திராவிடம் என்றில்லாமல் சுத்த தமிழராகவே தமிழ் நாட்டில் வாழ்ந்து வருவது மகிழ்ச்சி அளிக்கும் விடயமாகும். ஆனால் நம்மை ஆள்வது யார்? என்ற கவனம் நமக்குத் தேவை.
கருணீகர் வள்ளலார் தாம் வெளிப்பட வாழ்ந்த காலத்தில் ஆரிய எதிர்ப்பே அவரது வாழ்க்கை என்றாகியது. அனைத்து மொழிகளுக்கும்
’ஆரியம்’ தாய் மொழி எனில், ’தமிழம்’ தந்தை மொழி என முழங்கினார். அன்றைய காலத்தில் திராவிடம் இல்லை. இருந்திருந்தால் ஆரியத்துடன் திராவிடத்தையும் ஓடவிட்டிருப்பார் வள்ளலார்.
இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே நமக்கான புராணங்கள் எழத் துவங்கிவிட்டன. ’கருணீக புராணம்’ என்ற எழுநூறு சிறிய தமிழ் செய்யுள்கள் கொண்ட நூலினை இன்றைக்கு இரண்டாயிரம் ஆண்டுக்கு முன்பு மதுரை கூன் பாண்டியன் காலத்தில் வாழ்ந்த சமண மதத்தின் கவிஞர் ’ஞாயிறு பாரீசநாதர்” என்பவர் பிரமாண்ட புராணப்படி மொழிபெயர்க்கப்பட்ட வசனத்தை அனுசரித்து இயற்றினார். பிரமாண்ட புராணம் என்பது சமஸ்கிருத நூலாகும். இது கி.மு. நான்காம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தது. இந்நூலிலிருந்த ”வம்சோற்பத்தி காண்டம்” என்னும் பகுதியிலிருந்து தமிழில் மொழி பெயர்க்கப்பட்டதே “கருணீக புராணம்” ஆகும்.
இது தவிர ஆதித்திய புராணம், செளரகாதா, அதர்வண வேத சூர்யசாகாசந்தி, கணிதசாகா விதி, கணகாஸ்மிருதி ஆகிய சமஸ்கிருத நூல்களில் கருணீகர்களைப் பற்றிய போதிய பிரமாணங்களும் உண்டு.
1909 – ஆம் ஆண்டு நாமக்கல் தாலுகா தாழம்பாடி கிராமத்தைச் சார்ந்த திரு.அ.வரதநஞ்சய பிள்ளை அவர்கள், பல நூல்களில் கண்ட வரலாறுகளைத் தொகுத்து “ஸ்ரீகருணீக புராணம்” இயற்றியுள்ளார். இது தவிர, ஊறப்பாக்கம் அம்பிகை தாசரென்னும் வரகவி நெடுங்குன்றம் அங்குசாமிப் பிள்ளை என்பவர் ”கருணீக வம்சப்ரதாபம்” என்னும் நூலினையும், 1906- ஆம் ஆண்டு சாலப்பாகம் செளரஸ்ரீ. திரு.மு.மாணிக்கம் பிள்ளை அவர்கள் ‘கருணீகர் ஹவ்யகவ்ய விதிகள்” என்னும் நூலியினையும் இயற்றியுள்ளனர். இவை எல்லாம் புராணங்களை தழுவியது என்பதால் ஸ்ரீசித்ர குப்பதரின் புராணக் கதைகளில் ஒருவரின் நூலுக்கும் மற்றொருவரின் நூலுக்கும் வேறுபாடுகள் காணப்படுகின்றன.
சூரிய பகவானுக்கும், அவரது மனைவி நீளாதேவி என்பவளக்கும் மகனாக பிறந்தார் ஸ்ரீசித்ர குப்தர். மகன் வளர்ந்து வரும் காலத்தில், ”செல்வனே! நீ ஆன்ம இலாபம் அடையும் பொருட்டும், இகபர சாதகமான தெய்வத் தன்மைகளை நீ அனுபவத்தால் அறிந்து மேம்படும் பொருட்டும் தனிச் சென்று சிவனை நோக்கி தவம் மேற்கொள்வாயாக” என்றார் சூரிய பகவான். தந்தைச் சொல்லை சிரமேற் கொண்ட மைந்தன், தனது மனதை ஒடுக்கி வைராக்கியப் பற்றுடன் ஐம்பொறிகளை அடக்கி கடுமையான தவம் புரிந்த காலத்தில், அம்மை அப்பனுமாக சிவபெருமானும் சிவகாமி அம்மையும் எழுந்தருளிக் காட்சியளித்து, உமது விருப்பம் யாது என வினவச் சித்திரகுப்தர், அம்மை அப்பனை வணங்கி ‘சர்வ வஸ்துக்களின் உள்ளும் புறமும் வியாபித்து நின்றும் அவற்றின் குண தோஷங்களில் சிறிதும் பற்றாத மாயா விநோதரே! உமக்கு என் கருத்தின்னதென்று தெரியாதோ? எனக் கூற, சித்திரகுப்தரை மிகவும் கருணையோடு ஆசீர்வதித்து, “பிரமாதிகளும் மெய்ச்சுதற்குரிய பெருங்கீர்த்தி வஹித்துச் சகல இஷ்டார்த்த சித்திகளும் பெற்று நீடூழிவாழ்க” என வரந்தந்து சிவபிரான் விடைபெற்றார்.
தாம் அடைந்த வரத்தினை தனது தந்தை சூரிய பகவானிடமும், தாய் நீளா தேவியிடத்தும் சென்று மகிழ்ந்துச் சொல்லி ஆசி பெற்றார் சித்திர குப்தர். ஓர் நாள் தான் அடைந்த வரத்தினை சோதிக்க, நூதன சிருஷ்டிகள் புரிய ஆரம்பித்தனர். ஐந்தொழில்கள் செய்யத் துணிந்தார். இதனை உணர்ந்த தேவர்கள், சூரிய பகவானிடம் சென்று, சிருஷ்டித் தொழில் பிரம்மாவுடையது. அவரது தொழிலில் தங்கள் மகன் சித்திர குப்தர் குறுக்கிடுவதாகக் கூறி புகார் தெரிவித்தனர்.
உடனே, தனது மகனை அழைத்தார் சூரிய பகவான். மகனே, “சிவ பெருமான் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு தொழிலை வகுத்திருப்ப, ஒருவர் மற்றொருவர் தொழிலிற் புகுவது ஈஸ்வர நியதிக்குப் புறம்பான அதர்மமாகும்” என நல்வழிபடுத்த, அதனை ஏற்று மன்னிப்புக் கேட்டு தலை குனிந்தார் சித்திர குப்தர். இதனால் மகிழ்ச்சியடைந்த தேவர்கள், சித்திர குப்தருக்கு மணம் முடிக்க எத்தனித்தர். சத்திரிய தர்மத்தை வகித்தவராகிய மனுப்பிரம்மாவின் அருந்தவப் புத்திரியாகிய ‘பிரபாவதியும்’, மயப்பிரம்மா பெற்ற நீலாவதியும், பிராமண தர்மத்தை வஹித்த விஸ்வப் பிரம்மாவின் புத்திரி “கர்னிகையும்’ ஆகிய இம்மூன்று மாதர்களையும் சித்திர குப்தருக்கு மணம் முடிக்க சம்மதம் தாரும் என்றனர்.
சூரிய பகவான் சித்திர குப்தரிடம் விவாதித்து, இம்மூவரையும் தனது மகனுக்கு மணம் முடிக்க ஒப்புதல் அளித்தார். திருமணமும் மூவர்கள், தேவர்கள் முன்னிலையில் இனிதே முடிந்தது. தனது மூன்று மனைவிகளுடன் வாழ்க்கை நடத்தி வரும் காலத்தில், ஒரு தினத்தில் மும்மூர்த்திகளும் சித்திர குப்தரை அழைத்து, “நீர், மூவுலகினுமுள்ள ஜீவர்களின் இருவினைப் பகுதிகளைத் தருமக் கடவுளுக்கு உரைத்து வாழ்வீராக” என்று கட்டளையிட்டனர். அன்றிலிருந்து இன்று வரை அத்தொழிலைக் கைகொண்டு ஒழுகுவாராயினர். ஜீவர்களுக்குப் போகங்கள் பூர்வ ஜன்ம கர்மங்கட்கேற்ற வண்ணமேயாம். அந்த கர்மாக்களை கணக்கெடுக்கும் பணி என்பது முத்தொழில் செய்வார்களுக்கும் மூலத்தொழிலாக அமைந்ததால், சித்திர குப்தர் சொல்படியே மூவர்களும் தங்களது தொழிலை செய்வராயினர்.
இங்ஙனம் தனது தொழிலைக் கைக்கொண்ட சித்திர குப்தர் இல்லற நெறி நடத்தி வருங்கால், பிரபாவதி என்கின்ற மனைவியால் ’சூர்யவர்மா, சந்திரவர்மா” என்ற இரு மகன்கள் பிறந்தனர். நீலாவதி என்கின்ற மனைவியால், “வீரியவான், பலவான், அர்யமான், சுபாஹூ” என நான்கு மகன்கள் பிறந்தனர். கர்னி என்கின்ற மனைவியால், ‘செளரசூரன், செளரஜாகரூகன், செளரமாலி, செளரகாத்திரன், செளரமஹாபாஹு, செளரசேத்திரபாலன், செளரபீமா, செளரார்ஜுனன், செளரஸ்கந்தன், செளரமாலி, செளரமஹாகாயன், செளரதர்ப்பகன், செளரகாமதேவன், செளரத்ராஷி, செளராம்பிகாயன், செளரவரவாணி. செளரநிகாமன், செளரபலஜீ” எனப் பதினெண் மகன்களும் பிறந்தனர். ஆக மொத்தம் சித்திர குப்தருக்கு 24 மகன்கள் பிறந்தனர்.
பிரபாவதி மகன்கள் இருவரும் ஹேமப்பிரஸ்தமென்னும் நகருக்கு அரசர்களாக முடிசூட்டப்பெற்றனர். நீலாவதியின் மைந்தர்கள் நால்வரும் இரஜதபுரி நகருக்கு அரசர்களாக முடிசூடப்பெற்றனர். கர்னிகியின் புத்திரர்களான செளரமாலி, செளரகாத்திரன், செளரமஹாபாஹு என்னும் மூவரும் தமது தந்தையின் தொழிலான கணித வழியில் சென்றனர். செளரசூரன், செளரஜாகரூகன், செளரமாலி, செளரசேத்திரபாலன், செளரபீமா, செளரார்ஜுனன், செளரஸ்கந்தன், செளரமஹாகாயன், செளரதர்ப்பகன், செளரகாமதேவன் ஆகிய பத்து மகன்களும் சூர்யவர்மா என்னும் அரசரிடம் மந்திரிகளாகவும் சேனாதிபதிகளாகவும் இருந்து வாழ்தனர். செளரத்ராஷி, செளராம்பிகாயன், செளரவரவாணி. செளரநிகாமன், செளரபலஜீ ஆகிய ஐவரும் இராஜகிரீடத்தை விரும்பித் தவமேற்கொண்டனர்.
இவ்வைவரின் தவத்தை சோதிக்க சிவபெருமான் மாயையை ஏவினான். மாயையனது பெண்ணுறு கொண்டு. இவர்கள் முன்னின்றுக்கொண்டு, ஓ! மதனாவதாரர்களே! உங்கள் ரூபத்தை பார்த்து மையல் கொண்டு மனம் விண்டு தழுவ வந்த எங்களை ஆசையோடு கட்டியணைத்து காமசுகந்தாரும். அவ்வின்பத்தைப் பாரும்; இப்பாழுந் தவத்தால் யாது பயன் சேரும்? மதன அவஸ்தையை தீரும்; என தங்களது கதித்தெழுந்த கொங்கைகளைக் காட்டிக் கொண்டு அருகில் நெருங்கவும், பாரா முகமாய் பசுமரத் தாணிபோற் தவநிலை இயற்றியதைக் கண்ட மாயை வியப்புற்று “செளரர்களே! சீராக நுந்தவத்தைச் செய்கின்றமையாற் சீர்கருணீகராகுக” என்று புகன்று மாயைகள் சிவபெருமானிடம் தஞ்சமடைந்தன.
இவ்வாறு சித்திர குப்பதரின் 24 மகன்களும் தங்களது வம்சத்தை விரிவாக்கிக்கொண்டனர். ஒரு சமயம், சென்னிச்சோழன் என்ற மன்னரின் ஆட்சிக் காலத்தில் துர்காதேவியானவள் சென்னிச்சோழன் ஆண்ட மக்களிடத்தே கொள்ளை வியாதியை உண்டு பண்ணி மக்களை நலிவுறச் செய்தாள். இதனை அறிந்த சென்னிச் சோழன், துர்காதேவியை அடக்கும் மந்திரவாதிகளை தேடிக்கொண்டிருக்க, இதனை அறிந்த ஏழு கருணீகர்கள் மன்னரிடம் சென்று, நாங்கள் துர்காதேவியை அடக்குகிறோம், எனச் சொல்லிச் சென்று, அதர்வண வேதம் ஓதி அந்த துர்க்கா தேவியின் காலிற் சரடு பூட்டி விலங்கிட்டனர். இதனால் அந்நாட்டு மக்கள் கொள்ளை நோயிலிருந்து விடுபட்டு மகிழ்ந்தனர். அக்கருணீகர்களுக்கு அரசன் வெகுமதி அளித்தான். தெய்வமான துர்க்காதேவி சாபம் அளித்தாள். துர்க்காதேவிக்கு காலில் சரடு பூட்டி விலங்கிட்டப்படியால், இவர்களுக்கு ’சரட்டுக்கருணீகர்’ எனப் பெயர் வந்தது. கருணீக பிரிவுகளில் சரட்டுக் கருணீகர்கள் மட்டுமே
வைணவ சமயத்தை பின்பற்றுபவர்கள். ஏனைய பிரிவு கருணீகர்கள் அனைவரும் சைவ சமயத்தை பின்பற்றுபவர்களாவர்.
பின் ஒரு காலத்து சில கருணீக மாதர்கள் தடாகத்தில் குளித்துவிட்டுவர அவர்களை வழியிற்கண்ட அரசன் “நீங்கள் எவ்வூரில் இருப்பவர்கள்?” என்று வினவ, அம்மங்கையர் அரசனோடு பேச வெட்கித் தங்கள் வம்சம் இன்னதெனக் கைஜாடை செய்ய, இவர்கள் இவ்வாறு செய்த காரணம் யாதென மந்திரியைக் கேட்க, அவன், இவர்கள் ’கைகாட்டிக் கருணீகர்’ என்று செப்பினான். அதேகாரணமாகக் கைகாட்டிக் கருணீகர் என சிலர் பெயர் பெற்றனர்.
இவ்வாறு இன்னும் சில கருணீகர் பிரிவுகள் உள்ளன. அனைத்திற்கும் பொருந்தாத புராணக் கதைகளும் உண்டு.
எத்தனை பிரிவுகள் இருப்பினும் இன்றைய காலகட்டத்தில் “கருணீகர்” என்றே அனைவரும் பொதுவாக அழைக்கப்படுகின்றனர் என்பதில் மகிழ்ச்சி. சூரிய வம்சத்தில் வந்துதித்த கருணீகர்களை ’செளர பிராமணர்கள்’ என்றும், குடுமியுடன் பூணூல் அணிந்து காதில் கடுக்கன் அணிபவர்கள் என்றும், உணவில் தாவர உணவாளர்கள் என்றும் “ஆதித்த புராணம்” கூறுகின்றது. கருணீகர்களை கர்ணம், காயஸ்தா, குல்கர்னி, மேனன், ஸ்ரீவாஸ்தவா, ராயர் என்றும் இந்தியாவில் அழைப்பர். 64 வகையான கோத்திரங்கள் கருணீகர்களுக்கு உண்டு. 32 மடங்களும் உள்ளன. இவை தவிர தற்காலத்தில் சங்கம் வைத்து கருணீகர்கள் தங்களுக்குள் ஒற்றுமையை மேம்படுத்தி வருகின்றார்கள்.
காஞ்சிபுரம் நெல்லுக்காரர் தெருவில் சித்திர குப்தருக்கு
கோயில் இருக்கின்றது. இக்கோயிலை கருணீகர் மரபினர் நிர்வகித்து வருகின்றனர். இக்கோயில்
உலகிலேயே அரிய கோயிலாகும். ஏனெனில் உலகிலேயே காஞ்சிபுரத்தில் மட்டுமே சித்திர குப்தருக்கு
ஆலயம் அமைந்துள்ளது. சித்திரை மாதத்தில் சித்திர குப்தருக்கு திருவிழா நடைபெறும். சித்திரை
பெளர்ணமிக்கு முன்னாள் சித்திர குப்தருக்கு கர்னகி அம்பிகையுடன் திருமணம் நடைபெற்று
பெளர்ணமி அன்று நகர்வலம் வருகின்றார். இக்கோயிலை தரிசப்பது ஒவ்வொரு கருணீகரின் பிறவிக்
கடமையாகும். பிராமண குலத்தில் பிறந்ததால் கர்னகி தேவியை மட்டும் கருணீகர்கள் முன்னிலைப்
படுத்துவது தவறு. மற்ற இரண்டு மனைவிமார்களையும் வழிபாட்டில் சமநிலைபடுத்துவதே சித்திர
குப்தருக்கு நாம் செய்யும் சிறந்த வழிபாடாகும்.
இக்கோயிலின் மூலவர் சித்திர குப்தரை வணங்கினால், இறப்பிற்கு
பின்னால் ஞானமும், மோட்சமும், எளிதில் கிடைப்பதோடு, வரும் ஜென்மத்தில் கரும விளைவினால்
உண்டாகும் கேடுகளை குறைத்து நற்பிறவி அளிப்பார் என்ற நம்பிக்கையும் நிலவுகின்றது. மேலும்
வாணிபம் சிறக்கவும், ஆயுள் பலம் கூடவும் சித்திர குப்தரை வணங்குவது சிறந்தது.
தேனி மாவட்டம் சின்னமனூரில் உள்ள மாணிக்கவாசகர் கோயிலில்
சிவனார் சன்னதிக்கு எதிரே ஒரு தனி சன்னதியில் சித்திர குப்தர் உள்ளார். தனிக்கோயில்
காஞ்சியில் மட்டுமே உண்டு.
ஆதி தமிழர்களான மணிமேகலை, சீத்தலை சாத்தனார், நக்கீரர், போன்றோர் கருணீகர்களே. கிருஷ்ணதேவராயர், சிவராயர், சித்தரஞ்சன் போன்றோரும் கருணீகர்களே. சுவாமி விவேகானந்தர், நேதாஜி சுபாஷ் சந்திரபோஸ், அமிதாபச்சன் போன்றோரும் கருணீகர்களே. இந்தியாவின் முதல் பெண் ஒலிம்பிக் பதக்கம் வென்ற கர்ணம் மல்லேஸ்வரி, இந்தியாவின் இரண்டாவது பிரதம மந்திரி லால் பகதூர் சாஸ்திரி, இந்தியாவின் முதல் குடியரசுத் தலைவர் டாக்டர் இராஜேந்திர பிரசாத் போன்றோரும் கருணீகர்களே.
கருணீகர்களுக்கு கெளரவ பட்டமாக “பிள்ளை” பட்டம் உள்ளது. இது படித்து வாங்கிய பட்டமல்ல. எல்லாம் வல்ல இறைவன் நமக்கெல்லாம் தந்தையாக இருப்பதினால், அவனுக்கு நாம் “பிள்ளை’ என்ற வகையில் கிடைத்தது. வள்ளற் பெருமான் சாதிகளை பொய் என்று தூற்றினாலும், அவர் தாம் வெளிப்பட வாழ்ந்த காலத்தில் இறுதி வரை தாம் கையெழுத்து இடும்போது ‘சிதம்பர இராமலிங்க பிள்ளை’ என்றே கையொப்பமிட்டார். அது ஜாதி கருதி அல்ல. சிற்றம்பலமான சிதம்பரத்திற்கு இந்த இராமலிங்கம் என்பவன் ’பிள்ளை’ ஆவான் எனக்கருதியே அவ்வாறு பிள்ளை பட்டத்துடன் கையொப்பமிட்டார். எமது பாட்டனார், வள்ளலாரின் அணுக்கத் தொண்டர் கருணீகர் ஜாதியில் உதித்த சமரச பஜனை காரணப்பட்டு ச.மு.கந்தசாமி பிள்ளை அவர்களும் தனது பெயரைத் தொடர்ந்து “பிள்ளை” பட்டத்தை அணிந்துக் கொண்டார். இவர்களைப் போன்று கருணீகர்களாகிய நாமும் நமது பெயருக்கு அடுத்து மறக்காமல் (ஆண்களும் பெண்களும்) ’பிள்ளை’ பட்டத்தை இடுவதில் குற்றமேதும் இல்லை. தங்கள் பெயருக்கு முன்னால் ”செளரஸ்ரீ” என்றும் சில
கருணீகர்கள் குறிப்பிடுவது உண்டு.
1823-ஆம் ஆண்டிற்குப் பிறகு (வள்ளலார் வருகைக்குப் பின்பு) “தெய்வீகம்” என்பது ‘கருணீகம்” என்று வரையறுக்கப்பட்டது. கருணை தன்மைதான் மனிதர்களை தெய்வீகத் தன்மைக்கு இட்டுச் செல்லும் என்ற வரையரையை தனது ஜீவகாருண்ய ஒழுக்கத்தாலும், மரணமிலா பெருவாழ்வினாலும் வள்ளலார் இவ்வுலகிற்கு நிரூபித்துக்காட்டினார். எனவே கருணீகத்துடன் (கருணை தன்மையுடன்) வாழும் உலக மக்கள் யாவரும் கருணீகர்களே! இறைவனின் “பிள்ளை”களே! நன்றி.
சுபம்
(காஞ்சிபுரம் கருணீகர் சங்க விழா மலருக்காக எமது உறவினர் திரு.சத்தியமூர்த்தி - சென்னை - அவர்கள் கேட்டுக் கொண்டதற்கு இணங்க எழுதப்பட்டது.)
